مترجــم دردها

هر آنچه سخت و استوار است،دود می شود و به هوا می رود

مترجــم دردها

هر آنچه سخت و استوار است،دود می شود و به هوا می رود

بیست و سومین خواب

شاه راحل پس از راه انداختن حزب صوری ِ رستاخیز،خط و نشانی تاریخی برای نا موافقان کشید و گفت که هر کس که نمی خواهد به این حزب بپیوندد گذرنامه بگیرد و برود.معنای تلویحی اش این بود:"یک میلیون و ششصد و هفتاد هزار کیلومتر مربع ارث بابام است  و هر کس که نمی خواهد هـــــِرررری " .باز هم به زبان بی زبانی و سُس ِ لمپنیسم:"چهار دیواری اختیاری، شکر می خورد که  کسی مخالفت کند".چرخ و فلک و آسمان و روزگار یارش نبود،اواخر سال 57   با بغض گفت که می رود تا کمی کسالتش بهبود یابد و پنجاه و چند میلیون دلار ( که البته به نرخ آن زمان رقم ناچیزی بود،خیلی ناچیز) برداشت و بای بای.قصه اش به سر رسید  و ارثیه حکومت به افراد جدیدی رسید


  وارثان تاج و تختش  دست کم در دو موضوع با او اختلاف نظر داشتند:نخست اینکه تاج از طلا جایش را به پارچه داد،دو اینکه این بار، دیگر به ناموافقان مجال گذرنامه گرفتن هم داده نمی شد،بیخ تیفال... تق.نماد اجرای بی چون و چرای بخش دو را می توان «صادق خلخالی» مهربان در نظر گرفت ، می توان او را به کمباینی تشبیه کرد که به گندمزار اپوزوسیون می زد.  دو دهه بعد از بازنشستگی اجباری اش در کتاب دو جلدی «ایام انزوا» که شرح فعالیت هایش بود نوشت:"من حاکم شرع بودم و پانصد و چند نفر از جانیان و سرسپردگان رژیم شاه را محاکمه و اعدام کردم و صدها نفر از عوامل غائله های کردستان و گنبد و خوزستان و شماری از عوامل اشرار و قاچاقچیان مواد مخدر را هم کشتم و اکنون در برابر این اعدام هایی که کردم  نه پشیمانم و نه گله مند و نه دچار عذاب وجدان و...تازه معتقدم که کم کشتم .خیلی ها سزاوار اعدام بودند و به چنگم نیافتادند"


در ایران گویی قانون نانوشته ای وجود دارد که هر کس که بر روی کار می آید،نخستین کاری که در سرلوحه کارهایش قرار می دهد جمع کردن بساط ناموافقان است.نیروهای نظامی و دولتی را تیر می کنند و کیش ت ِ کیش تِ.مردم بدبختی که خود را در تنگنا می دیدند از ترس جان ِ شیرین باید جور و پلاسشان را جمع می کردند و عازم خارجه می شدند.سیر مهاجرت ایرانیان گرچه شاید در مشروطه خودش را نشان بدهد،ولی روندی بوده که در کمال تعجب طی یک صد سال اخیر روندی یک سر صعودی را طی کرده و الان طبق آمارهای غیر رسمی چیزی حدود چهار تا پنج میلیون نفر ایرانی در خارج از مرز ها زندگی می کنند.درصد اعجاب آور از هر چهارده و یا پانزده نفر یکی،رتبه نخست در جهان.


پیش از این کوشش می شد این سیر عظیم از مهاجرت را در قالب مهاجرت نخبگان جا بزنند.تصور معقولی می توانست باشد،در کشور جهان سومی که جایی برای متخصص نیست ، او می باید برای بهره بردن از تخصص اش راهی کشور مترقی شود.البته فرار مغز ها هست ولی همه اش این نیست.فرار بقال و نقال و دلال و آرایشگر و فروشنده و حسابدار و عمله و... را سخت می توان فرار مغز ها جا زد.واقعیت این بوده که ایرانی ِ بدبخت آن قدر زجر کشیده تا تصمیم گرفته فامیل و اشنا و فرهنگ و تاریخ و کشور را زیر پا بگذارد و برود، بلکه نفسی بتواند بکشد.کمی آزادی بچشد،رشد کند،جدی گرفته شود،نخبه کجا بود؟


به گمان من جدای از تصویر تیره و تاری که این گونه نگرش های حکومتی - ایدئولوژیکی در زندگی خیلی ها رقم زد، یکی از بزرگترین ضربه هایی که ما از این مهاجرت ها خوردیم،فراهم نشدن فرصت برای تمرین تحمل یکدیگر بود.گروههای مختلف رانده می شدند و می شوند و تضرب آرا کمتر صورت می گیرد و جزمیت بر جا می ماند.تاکنون کوشش بر این بوده که پالایشی اساسی صورت بگیرد و جامعه ای یک دست به وجود آید.صدای مخالفین و منتقدین بریده می شده و وقتی چنین شود جرقه فکر زده نمی شود.هنوز در پس زمینه ذهن خیلی ها این تصویر وحود دارد که تا تسویه ای اساسی صورت نگیرد و قدرت به خیلی ها داده نشود در هم چنان بر همین پاشنه می چرخد.واقعیت ماجرا این است که کشور هم بسیجی فراوان دارد و هم غرب گرا و هم باستان گرا و دیگر تفکرات التقاطی و یک حکومت عاقل باید بلد باشد اینها را با هم به کار گیرد و شرایط گفتمان بر قرار کند.اگر خیلی ها در دستگاه حاکم از قوت گرفتن نیروهای دیگر دلهره دارند شاید گوشه چشمی به این واقعیت داشته باشند.امیدوارم که اگر جنبش های مردمی به نتیجه رسید مجددا بساط چـــخـــه چـــخــــه گفتن راه نیفتند و جماعت دستشان باشد که این راه به ترکستان می رسد.وگرنه کشورهایی که تا به حال زائر سرا بودند باید این بار پذیرای مهاجرین جدیدی باشد.


جهان سوم که شاخ و دم ندارد،دارد؟


پ.ن.:کرم نوشتن این متن آنقدر به جانم افتاده بود تا نیمه شبی نوشتم اش و خیالم راحت شد.همین
نظرات 11 + ارسال نظر
sherkoo سه‌شنبه 13 اردیبهشت 1390 ساعت 01:55 http://blackone.blogsky.com/

سلام به همه

فکر می کردم که بعد از تلاش های بیهوده اعراب در رابطه با تغییر نام خلیج فارس ، دیگه اونا اقدام دیگه ای نکنند. اما لازمه که بدونید که در چند هفته پیش، تقریباً 150،0000 نفر رای داده بودند و سهم ما تقریباً بیش از 79% در مقابل کمتر از 21% بود اما امروز تعداد رای دهنده ها به بیش از 364،000 نفر رسیده ولی با تاسف فراوان سهم ما از 79% به کمتر از 75% رسیده واین یک فاجعه است. یادتون باشه که این رای گیری مربوط به کمپین 1،000،000 امضای شرکت گوگل است و نذارید که دوباره نام خلیج فارس به خلیج ع ر ب ی تغییر پیدا کنه خوبه بدونید که شرکت گوگل مجبوره به هر درخواستی که به طور همزمان از طرف 5000 نفر و یا هر ارگان معتبر و ثبت شده ای ، بابت به رای گذاری یک قانون ، نام ، تعریف و . . . احترام بذاره پس رو این لینک کلیک کنید و رای بدید





http://www.persianorarabiangulf.com/index.php

من این گونه کامنتها را ششصد سال قبل می دیدم.دقیقا با همین کلمات !

آناکارنینا سه‌شنبه 13 اردیبهشت 1390 ساعت 02:13 http://www.anacarnina.blogsky.com/

تحلیل عمیقی بود. لذت بردم.
کاش تحمل کردن را به ما یاد میدادند به جای تدین کردن!
خوب کردید نوشتید.

لطف دارید شما.البته نیمه شب است.فردا نیم نگاهی کنم ببینم که می شد پخته تر بنویسم یا خیر.فکر می کردم فقط خودم در این موقع از شب در وبلاگستان شب زنده داری می کنم

داستان تکراری سه‌شنبه 13 اردیبهشت 1390 ساعت 02:32 http://baharakmv2.blogfa.com

فراهم آمدن محیطی بس ریاکارانه و محتاط و حرفهای پشت درهای بسته و توی آبدارخانه در ادارات و مدارس و سین جیم کردن همکارانی که به اداره میروند: اگر تو مدرسه حرف سیاسی زده میشه بیایین اینجا گزارش بدین
اینها از قلم افتاد.اینها همه از پیامدهای کشتن صدای مخالف ست.

در دوران دبیرستان ما هم همین جو بین دانش آموز ها بود.البته فکر کنم این بیشتر جاسوسی باشد تا عدم تحمل نظرات مختلف

NiiiiiZ سه‌شنبه 13 اردیبهشت 1390 ساعت 10:01 http://taktaazi.blogfa.com

حالا هی به من می گن کجا می خای بری!!

حالا کجا می خوای بری؟
!

بلندترین سه‌شنبه 13 اردیبهشت 1390 ساعت 23:54 http://www.bolandtarin.blogfa.com

آخه ببین تقصیر من نیست

خوب حرف حساب که جواب نداره ... داره؟

اگر حساب باشد.من باید بروم در وبلاگ های دوستانت ببینم که واقعا سخت کامنت می گذاری یا نه

قدیسه ی مست چهارشنبه 14 اردیبهشت 1390 ساعت 00:45 http://terisa.blogfa.com

چه قدر زود زود خواب میبینی رفیق...
این یکی بدجور ممنوعه بود حالا خوبه خوابتو فیلترینگ نمی کنند...
کرم این خواب که خودتو بی خواب کرده بوده فک کن با ما چه کند...
بقول بابام کلیه قوانین نانوشته که نیازی هم به شرح و دلیل ندارن لباس شرعی تنشونه واسه همین دیده نمی شن ... حاکم شرع باید واقف باشند که هستند...شما نمیبینی چرا تهمت میزنی...
آی گفتی...منم هی میخوام فرار کنم ولی حیف نه میتونم برم تو دسته فرار مغز نه عضله نه چشم و ابرو و...ما که موندگاریم البته اینجام غریبیم با خاک خودمون و فرهنگ و تاریخ و آشنا و فامیل...

در جریان شاخ و دمش نیستم ولی فک کنم تکرار تاریخ این دیار سر درازی دارد با القاب رنگی همیشه فریب خوردیم و از هول یه تاریخ جدید افتادیم توی تکرار همون روزگار قبلی با اسمی متفاوت...

نگو که اگر این بار فیلتر شوم سخت می توانم دوباره از نو بنا کنم (البته شما بشنو ولی باور مکن !)

الزاما تکرار تاریخ نیست.یک نوع ناهنجاری اجتماعی و فرهنگی پیچیده ست اکثر مشکلاتی از این دست که درمان هم اگر داشته باشد سخت امکان پذیر است.البته اگر وضع بدین منوال پیش برود به دلخواه خودمان که نه،به اجبار کوچمان می دهند.همه کسانی که می روند به دنبال بهشت برین نیستند،لاجرم در دوزخ انداخته می شوند

درخت ابدی پنج‌شنبه 15 اردیبهشت 1390 ساعت 06:16 http://eternaltree.persianblog.ir

شاه راحل؟! صفتش ملعونه.
یه دوره‌ مهاجرت بزرگ دیگه قبل از انفجار نور تو این‌جا سابقه داشته و اونم زمان صفویه‌س که مردم رو روونه‌ی شبه‌قاره کرد.
نکته‌ی بند ماقبل آخرت قابل تامل و درسته. وقتی تدبیر حاکمان حذف گروه‌های مخالف به شیوه‌های متفاوت و متنوع باشه، دیگه جایی برای تضارب آرا و پرورش تساهل نمی‌مونه. اول باید امنیت باشه تا کسی میل به موندن داشته باشه، چه برسه به موارد دیگه.

برای شما ملعونه،برای ما راحله !


آن دیگر خیلی قبل می شود.

من مشخصا در خودم احساس می کنم توانایی ارتباط برقرار کردنم با بخش قابل توجهی از جامعه لنگ می زند،خیلی از حرف هایم نتیجه مشاهده جامعه نیست؛بلکه حدیث نفس است

نیکادل پنج‌شنبه 15 اردیبهشت 1390 ساعت 13:08 http://aftabsookhte.blogfa.com

سلام برادر جان
فیلتر می شی هان!!!
بله کار از فرار مغزها گذشته و هرکس اندک اختیار و اراده و همتی داره عطای این سرزمین رو به لقاش می بخشه.
یک دست کردن جامعه غیرممکنهُ عمراْ برسد به کعبه این اعرابی- این راه که می رود به ترکستان است
فقط بیچاره ما که در این خاک رسوب کردیم.
راستی نظم فکری شما رو خیلی می پسندم.

فدای سرت آبجی،کوچ می کنیم.آن همت را پایه ام که من کم دارم.
بیچاره ما و اعقاب ما و بعد از ما و کلا.

مرسی.اگر نظمی باشد.

نادی شنبه 17 اردیبهشت 1390 ساعت 18:21 http://ashkemah.blogsky.com

چون از اساس با این بحث مخالفت جدی دارم ترجیحا سکوت می کنم.

قانع کننده نیست.بدا بر حال ما اگر نتوانیم با نظرات مخالف در این سطح با یکدیگر گفت و گو کنیم.اگر حالش را نداشته باشی که بنویسی به مراتب مجاب کننده تر است تا اینکه:

چون از اساس با این بحث مخالفت جدی دارم ترجیحا سکوت می کنم

اگر گذرت اینجا افتاد مشتاقانه منتظر شنیدن ات هستیم

نادی شنبه 17 اردیبهشت 1390 ساعت 18:23 http://ashkemah.blogsky.com

در ضمن حسابداران را هم دست کم نگیرید. خیلی از این ورشکستگان و زندانیان مالی به دلیل نداشتن علم حسابداری باید دوران زندان را بکشند

میله بدون پرچم چهارشنبه 21 اردیبهشت 1390 ساعت 16:40

سلام
اول این که درست می فرمایید که "خون بخون شستن محال آمد محال"
دوم این که واقعاً فقط فرار مغزها نیست... شاهد مثال شرکت کنندگان در برنامه بفرمایید شام!!
سوم این که عده ای را هم که دوست دارند بروند ولی نمی توانند بروند را باید حساب کرد! چون فی الواقع اینجا حضور نداریم!

قربان آدم چیز فهم !
این آخرش حرف دل من را زدی

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد