از معایب نکره شدن و شصت مـــَن ریش در آوردن این است که برای لوس کردن و کمی محبت خریداری کردن نیاز است که انواع و اقسام ژانگولربازی ها را درآورد.مثلا باید برای یک سرماخوردگی ساده کلی ادا و اطوار در آورد،یا حرکاتی کرد که بتوان جلب توجه کرد و یا هر راهکار دیگری.
راهکارهایی چنین و غالبا ً در قامت مردانه ،در قالب کارهایی ست که نمونه هایی ذکر شد،نه مردان عادت دارند خودشان را لوس کنند و یا بگویند نیازمند محبت هستند و نه زنان می توانند باور کنند که مردانی که این گونه اولدورم بلدورم می کنند می توانند تا این حد شکننده باشند،یک سو تفاهم دو طرفه.
در دنیای مجازی البته از این خبر ها نیست و محبتی هم اگر می شود،به علت محدودیت های مجازی بودنش آن قدر کمرنگ است که سریع از ذهن پاک بشود،بحث دیگر هم اینکه که هویت هایمان غالبا ً مخفی می ماند و می توانیم عیان تر با هم سخن بگوییم.
با مقدمه چینی هایی که شد و با ارزیابی هایی هم که من از ضمیر ناخودآگاهم کردم،گمان می کنم که احتمالا همین روزهاست که ناخواسته اندکی لوس بازی در بیاورم و اندکی محبت ابتیاع کنم !.
شاید به تمسخر می گویم ولی تقریبا هر تلاشی که در این مدت اخیر کردم - و کم هم نبوده - با دستاورد کمی رو در رو شدم .در این شرایط مایوس نشدند قلدر بازی در آوردن چندان هم ساده نیست،بی رو در بایستی که صحبت کنم،پرخاشگر تر شدم و به شدت مستعد پاچه گیری،رفتار های سگ مآبانه !