هشتاد و هفت

با الهام از داستان یوسف پیام دار که خواب دیده بود که ستارگان آسمان ها سجده اش می کنند - حالا اینکه ستاره ها چگونه سجده می کنند براستی جای سوال! - تعداد زیادی متن در سر دارم که دستانم را سجده می کنند تا به تکاپو افتند و این بی نواها را از عالم ذهن به عالم عین رهنمون کنم.افسوس که دم عید است و سرهای مخاطبین شلوغ و نگارنده کمی تا قسمتی فراخ.

از میان تعداد زیاد متن هایی که در سر دارم،اینبار می خواهم پاس - داشت رفتارهایی دموکراتیک کنم و از مخاطب بخواهم که او بگوید کدام یک را بنویسم:

دیدن دوستان وبلاگستان را:مهدی پژوم و فاتیما و یلدا،سبک تازه ای که در بسیار ارزان تر خریدن کتاب ها یاد گرفتم،بستن موشک های چهارشنبه سوری به ماشین اسباب بازی و تست سرعت (آن هم در کتاب فروشی!)،قضیه خرگوش هایی که داشتیم،پاپی سگ مفلوکی که تنها یک شب مهمان ما بود و...

لازم به تذکار نیست راوی از یک طرف تمایل دارد که متنی بنویسد و از یک طرف تنبلی اش گرفته،آبکی بودن متن هم از این جهت.